“Sessizliğin Gücü Yerine Kelimelere Sığınmaya Çalışmak…”
İtalyan yapımı Sound of Silence, Türkiye’de gösterime girdiği adıyla Sessiz Kâbus filminin yönetmen koltuğunu Alessandro Antonaci, Daniel Lascar ve Stefano Mandalà paylaşıyorlar. Senaryosunu da üç yönetmenin kaleme aldıkları filmin görüntü yönetmenliğini de Alessandro Antonaci üstlenmiş. Müzikleri Stefano Angaramo tarafından yapılan filmin oyuncu kadrosunda ise Lucia Caporaso, Guido Carta, Chiara Casolari, Micol Damilano, Daniele De Martino, Valerio Di Nunzio, Claudio Dughera, Martha Girodo gibi isimler bulunuyor.
Filmin konusu hayatta kalmak ve ailesini korumak için lanetli bir radyonun arkasındaki karanlık sırrı ortaya çıkarmak zorunda kalan Emma’nın yaşadığı olaylar oluşturuyor. Babasının ağır bir şekilde yaralanıp hastaneye kaldırıldığını öğrenen Emma, babasının yanında olabilmek için New York’tan memleketi İtalya’ya gider. Babasının hastanede olduğu sırada evde tek başına kalmak zorunda kalan Emma, burada perili bir radyo ve onun arkasındaki şeytani varlıkla karşılaşır. Emma, geceyi atlatmak ve sevdiklerini korumak için radyonun lanetinin ardındaki karanlık sırrı ortaya çıkarmak zorundadır.
Çekimleri ve mekân kullanımı oldukça başarılı olan filmin oyuncularının performansları konusunda aynı şeyi söylemek mümkün olamıyor. Filmin dayandığı alt metinleri izleyicilere yansıtmak amacıyla yapılmış diyaloglar oldukça sıkıcı ve gerçekdışı bir izlenim uyandırırken, bu durumun farkında olan oyuncuların yetersiz performansları da izleyiciler açısından filmin akmamasına neden oluyor. Makul nedenler yaratılarak senaryonun bu makul nedenler temeline oturtulmaması da karakterlerin seçimlerinin yapay durmasına neden oluyor.
Filmin alt metinlerine ve bazı sekanslara bakıldığında ise yaratıcılık göze çarpıyor. Lanetli radyonun geçmişi üzerine kurulan filmde sessizliği anlatan metaforların kullanımı, radyo sesi ile hayalet imgesinin paralelliği gibi detaylar filme atı katarken, bunlar üzerine fazla kafa yorulması ve bir de bunların diyaloglara yerleştirilmesi verilmek istenen etkinin vuruculuğunu azaltmanın yanı sıra yapay görünmelerine de sebep oluyor. Filmin finalinin başka bir nesneye doğru göz kırpması ise yönetmenlerin bir sonraki film için çalışmalarına hız verdiklerini gösteriyor.
Sonuç olarak Sound of Silence; başarılı alt metinleri ve yaratıcı korku sekansları olsa da oyuncuların performansları ve tam temellendirilemeyen senaryosu nedeniyle izleyicileri inandırmayı başaramayan orta halli bir yapım olmaktan öteye gidemiyor.