Leos Medya yapımcılığında çekilen Ses: Sonu Olmayan Gece filminin yönetmen koltuğunda Yusuf Özgü oturuyor. Senaryosu da yönetmen Özgü’ye ait olan filmin müzikleri Zafer Ertunç Sel imzası taşıyor. Filmin oyuncu kadrosunda ise İbrahim Kendirci, Seda Alpat, Hasan Yavuz, Doğan Siler, Rümeysa Hamurcu, Necmettin Yılmaz, Zehra Türkhan gibi isimler bulunuyor.
Filmin konusunu bir adamın istemediği halde sabaha kadar yapmak zorunda kaldığı görevler oluşturuyor. Yeni taşındığı evinde kime ait olduğunu bilmediği bir cep telefonu bulan Özgür gizli numaradan gelen bir arama ile hayatının şokunu yaşar ve o andan itibaren tehdit edilerek telefondaki kişinin tüm söylediklerini yapmak zorunda kalır, Özgür’ün ilk görevi tanımadığı insanları evine çağırıp onlarla sabaha kadar sürecek gerilim dolu bir hesaplaşma yaşamak olacaktır.
13 Game Sawawng (2004), Eksk Sayfalar (2013), 13 Sins (2014), Kendinol (2015) gibi filmlerde karşımıza çıkan ve telefondaki ya da ortamdaki bir sesin söyledikleri ya da gönderdiği mesajlar doğrultusunda insanları başlangıçta kolayca yapabilecekleri sonrasında ise kolay kolay yapamayacakları görevlere çoğunlukla tehdit ederek sürükleyen birilerinin yaptırdığı eylemlere dayanan filmler zamanla bilgisayar oyunları ve doğaüstü unsurlarla da evrimleşerek ilerledi. Bu tarzdaki filmlerin artışındaki etmenlerden biri de 2013 yılında “VKontakte” isimli sosyal ağda yer alan “ölüm grubu” isimli bir grup üzerinden yayılmaya başlayan ve ilk olarak 2015 yılında bir intihara neden olan Mavi Balina oyunudur. Böyle bakıldığında Ses: Sonu Olmayan Gece özgün bir hikâye olmamasına karşın, senaryo ve diyalogların başarılı yazımı sayesinde, eski bir hikâye olsa da kendini izlettirebilen bir film oluyor. Kadrajları ve çekim kalitesi iyi olan filmin oyuncularının performansları da bir o kadar başarılı.
Akıcılığı hayli zor olan tek mekânda geçen olayları ustalıkla kotaran filmde, kötü makyaj göstermemek adına bu sahneleri izleyicilere göstermeden vermeyi ustalıkla başarıyor. Sanat yönetimi de başarılı olan filmde, senaryoya uyacak şekilde Amerikalı ressam Edward Hopper’ın gece geç bir saatte Amerikan tarzı ufak bir restoranda oturan yalnız insanları betimlediği tablosu “Gece Kuşları” yani “Nighthawks” ya da Andrei Roublev’in “Teslis İkonası” gibi filmin senaryosuyla uyuşan detayların kullanılmış olması da filme oldukça katkı sağlıyor ve dikkatli gözlerden de kaçmıyor. Filmin 55 dakikasının tek plan çekilmiş olması ve oyuncuların bunun için uzun süre provalar yapması da filme ne kadar özen gösterildiğini bize bir kez daha kanıtlıyor.
Sonuç olarak Ses: Sonu Olmayan Gece; bize yeni bir hikâye sunmuyor olsa da oyuncuların performanslarından sanat yönetimine, tek plan ve tek mekân kullanımı için verilen emeğe değen, film bitene dek izleyicinin koltuğu tırmalamasını sürdürmesini sağlayan, başarılı bir gerilim filmi.