“Gizemli Ormanda Zamansız ve Mekânsız”
White Light Film yapımcılığında çekimleri 2016 yılında Erzurum’da 300 yıllık bir konak ve Öşvank Kilisesi’nde gerçekleştirilen İblis: Esir-i Beden’in yönetmen koltuğunda Hira Evren Işık oturuyor. Senaryosunu da yönetmen Işık’ın yazdığı filmin görüntü yönetmenliğini Salih Bozkuş ve Evren Özgür üstlenirken, müzikler Gökhan Bozkurt’a ait. Filmin oyuncu kadrosunda ise Mehmet Geçgel, Esin Kaya, Elif Erkanlı, Emre Bulut, Mualla Şahin, Alparslan Erkoç, Mehmet Küçükyılmaz, Behçet Çoban, Harun Yavuz gibi isimler bulunuyor.
Filmin temasını bu yıl gösterime giren Astral Seyahat (2019) filminde olduğu gibi astral seyahat oluşturuyor. Bedenle ruhu ayırarak astral seyahat diye bilinen bir eylemi gerçekleştirmek isteyen, özel güçlere ve olağanüstü yeteneklere sahip dört arkadaşın zamanlar ve boyutlar arasında seyahat etmeleri onları gizem dolu bir maceranın peşinden gitmek zorunda bırakacaktır. Lanetli olduğu bilinen üç yüz yıllık bir konakta bu seyahati gerçekleştirmeyi planlayan bu dört arkadaş gerçek ve ruhlar alemi arasında sıkışan arkadaşlarını ararken şeytanında peşlerine takılmasıyla amansız bir mücadele vereceklerdir.
Küçük Kıyamet (2006), Helâk: Kayıp Köy (2015), Baskın: Karabasan (2016), Ammar 2: Cin İstilası (2016), Zifir-i Azap (2018) gibi filmlerde kullanılan berzahta ya da arafta kalmayı ve kabir azabını konu edinen; aynı şekilde Enter Nowhere (2011) filmi veya Dark (2017-2018) dizisi gibi zaman ve mekânda kırılma temalarını da içinde barındıran İblis: Esir-i Beden’in gece çekimleri, ışıklandırması, renk düzenlemesi, makyaj ve çekimleri başarılı olmasına rağmen filmin seslendirmesinde dublaj kullanılması izleyici açısından seyir zevki hayli zor bir atmosfere neden oluyor. Öyle ki, “Fuck” çevirisi ile bir mizah klişesi olan “Lanet olsun!” repliği dâhi filmde kendine yer buluyor.
Oyuncuların performanslarının vasat olduğu film, sanat yönetimi ve mekân tasarımları açısından hayli başarılı olsa da, kurgusunun karmaşık olması dublajla gelen sorunu izleyici açısından ikiye katlıyor. Geçen yılın son filmi olarak izlediğimiz Şeytan Geçidi: En Hara (2018)’dekine benzer stok videolarla oluşturulan jenerik başarılı olsa da, filmin bitiş kısmındaki ses kaydı hayli uzun tutulduğundan, izleyicinin salonda kalmasını sağlamadığı gibi bitiş jeneriğini de izleyememesine neden oluyor. Yine filmin ses kaydı öncesinde gelen gazete kupürlerinde yer alan yanlış fotoğraf seçimleri de gerçekçi olmaya çalışılan finali sekteye uğratarak yapaylığının daha da dikkat çekmesine neden oluyor. Hem giriş jeneriğinin stok görüntülerden oluşması hem de unvanların İngilizce yazılmış olması ise filmin yurtdışı festivaller için tasarlandığı izlenimi oluşturuyor.
Sonuç olarak İblis: Esir-i Beden; 2017 yılında gösterime girmesi beklenen ve o zamandan bu yana web sitesi yayına sokularak halihazırda rafta bekleyen; başarılı mekân tasarımlarına, gotik atmosferine rağmen çekiştirilerek uzatıldığı da belli olan vasat yapımlardan biri.
Not : 5 / 10